De Right to Challenge, revolverende fondsen, netwerksubsidies, crowd- en matchfunding en publieke prijsvragen: de zoektocht naar passende vormen van financiering in netwerken is in volle gang. Ons uitgangspunt daarbij is dat er tot constructies moet worden gekomen die gepast geregeld zijn. De kunst is om tot juridisch geborgde financieringsvormen te komen die in staat zijn om daadwerkelijk de maatschappelijke dynamiek te faciliteren en vergroten.
In dit essay doordenken wij het financieren in netwerken vanuit het perspectief van de tijd en ritmiek van maatschappelijke initiatieven. Een belangrijke uitdaging daarbij is dat het ritme van de straat niet vanzelf aansluit bij het ritme van de staat. Partijen zetten zich op eigen initiatief in en doen dat in hun eigen tijd, in hun eigen tempo, met zelf bepaalde frequentie en in een ritme dat hen past. Publieke financiering sluit daar niet vanzelf goed op aan. Wat vraagt het van de overheid om op tijd te zijn in netwerken? Wat betekent dit voor de inrichting en inzet van het financiële instrumentarium?