Het essay Sterke signalen, wisselende verhalen duikt in de ingewikkelde alleenverdienersproblematiek, een kwestie die in 2016 door de Nationale Ombudsman werd aangekaart maar jarenlang onopgelost bleef. Het essay reconstrueert en analyseert hoe deze problematiek kon ontstaan en kon voortbestaan, ondanks dat signalen over de problematiek bekend waren en de noodzakelijkheid van oplossingen meermaals erkend werd door verschillende overheidsinstanties. Centraal staat de observatie dat er vier verschillende verhalen in omloop waren onder betrokkenen, elk met uiteenlopende verklaringen voor de gebeurtenissen. Deze verhalen bestonden vaak naast elkaar, soms elkaar aanvullend, maar vaker als gescheiden werelden. Op cruciale momenten kreeg één verhaal de overhand, wat de perceptie en aanpak van het probleem sterk beïnvloedde.
Het onderzoek belicht de dynamiek tussen deze verhalen. Het laat zien hoe bepaalde narratieven ruimte kregen om zich te ontwikkelen, terwijl andere werden overschaduwd. Door deze lens werpt het essay een kritische blik op de responsiviteit van het overheidsapparaat en de hardnekkigheid van bestuurlijke patronen. Het biedt daarmee niet alleen inzicht in deze specifieke casus, maar trekt ook bredere lessen voor beleid en bestuur in de toekomst, met name over het effectiever opvolgen van signalen van ingewikkelde maatschappelijke vraagstukken in een landschap van concurrerende narratieven en institutionele dynamieken. Uit vele andere beleidsdossiers op uiteenlopende terreinen weten we namelijk inmiddels dat het passend omgaan met signalen voor overheidsinstanties een grote uitdaging kan zijn.